-
Mijn allereerste wandelschoenen
Groot nieuws: ik heb mijn allereerste ‘echte’ wandelschoenen gekocht. Sinds ik afscheid genomen heb (nu ja, nog stilletjes bezig afscheid aan het nemen) van het hardlopen, waren mijn hardloopschoenen nog niet werkloos. Mijn rondjes rond de blok deed ik gewoon op mijn hardloopschoenen. Die zaten soepel en waren breed genoeg voor mijn olifantenpootje. In het begin waren de rondjes klein. Langzaam werden ze iets groter. Toen begon ik te merken, hmm die hardloopschoenen zijn toch niet gemaakt om te wandelen. Toch lag ik er niet echt van wakker. Totdat ik ineens een mailtje zag langskomen: een wine walk (en run maar hier lees ik gewoon even over) eind augustus in…
-
knallen op graspop metal meeting 2022
Toen mijn operatie in maart was doorgegaan, begon de twijfel over graspop te komen. De kaarten waren wel al van 2020..maar door een of andere pandemie was het verzet naar 2022. Het herstel verliep trager dan verwacht. Ging ik wel 4 dagen festival aankunnen? Eerst ging ik niet gaan, dan bedacht ik me: ik keek er altijd zo naar uit. Laat ik 1 dag gaan, een goed compromis dacht ik. Maar dan kwam juni dichter en dichter…en al die berichten over graspop. Wat een zonde dat ik niet alles kon meemaken. Ineens ging er een lichtje branden: zou ik niet gewoon alle 4 dagen gaan? Niet 4 volledige dagen, maar…
-
3 maanden na de operatie
Het is nu iets meer dan 3 maanden na mijn operatie. Wat waren het moeilijke maanden. Tijd om eens terug te kijken en ook een beetje vooruitkijken. Allereerst: de operatie is echt niet meegevallen maar spijt heb ik er niet van. De eerste weken na de operatie heb ik echt afgezien. Pijnlijker dan ik verwacht had. Toen ik eenmaal mijn bot had, begon het iets te beteren. Maar de echte vooruitgang kwam toen ik de brace kreeg en naar de kine mocht. Niet dat dit altijd even fijn was. De eerste keren waren lastig om niet te zeggen pijnlijk. Vooral toen mijn kuit helemaal vast kwam te zitten. Deze spieren…
-
De bittere pil al verwerkt?
Begin dit jaar kreeg ik een persoonlijke zware dobber te verwerken: nooit meer hardlopen. Ik dacht dat ik dit al goed verwerkt had. Me erbij neergelegd. Maar nu merk ik dat het toch moeilijker is dan gedacht. Want langzaam begint het gemis en de hunkering toch te komen. Tijdens de aanloop van mijn operatie had ik redelijk veel pijn, vermoedelijk was dit de reden dat hardlopen me niet direct meer iets zei. Dat ik het nooit meer ging mogen doen, was me dan toch niet goed doorgedrongen. Al dacht ik toen van wel. Echter een tijdje na mijn operatie, begon mijn sociale media overspoeld te worden met berichten van marathons…
-
Revalideren moet je leren
Momenteel ben ik al een 2 weken naar de kine geweest en er moet me iets van het hart. Het revalidatie proces valt me toch zwaarder dan verwacht. De operatie is al een 2 tal maanden geleden en nog kan ik niet altijd deftig stappen. De orthopeed had me van het begin al verscheidene keren op het hart gedrukt: het gaat lang revalideren worden. Het gaat zeker een jaar duren. Ik was me er ten volle van bewust….maar ergens ver in mijn achterhoofd was er toch een stemmetje. Dit stemmetje dacht het beter te weten. ‘We zullen wel es zien’, ging het in mijn achterhoofd, ‘het gaat allemaal wel meevallen’.…
-
Even bijbabbelen
OMG wat is het een tijdje geleden dat ik nog eens geblogd heb. Niet dat ik niet graag meer deed, maar eigenlijk was ik even uit inspiratie. Veel om over te bloggen had ik niet, naar mijn gevoel. Heel de dagen enkel in huis, weinig te beleven en vooral last van mijn gevoelens. Maar eindelijk begin ik me terug beter in mijn vel te voelen. Tijd dus om even bij te babbelen. Zet je even gemakkelijk, neem een wijntje (of koffie of…) en lees gerust verder. In mijn laatste blog heb ik verteld over mijn operatie en zat ik af te tellen naar mijn walker bot. Wat was ik blij…
-
Mijn enkeloperatie
Mijn operatie aan mijn enkel is nu een anderhalve week geleden. Tijd dus om eens te vertellen hoe ik het allemaal beleefd heb en hoe het nu met me gaat. Van slapen de nacht voor de operatie was er niet veel van gekomen. Voordeel was wel dat ik zo moe was, dat ik niet echt zenuwen had voor de operatie zelf. Veel tijd om over na te denken toen had ik toch niet. Want na het ‘inchecken’ in de dagkliniek, kreeg ik al te horen dat ik bijna aan de beurt was. Vlug maar dat hemdje aan dan. Ondanks dat alles gepland was en dat ik wist wat er ging…
-
Eindelijk een vooruitzicht, of toch niet?
Sinds 10 januari wist ik dat ik geopereerd moest worden. Enkel wanneer konden ze me toen niet meedelen. Ik kwam op een wachtlijst terecht, wel stond er achter mijn naam asap. Maar ik was niet de enige en er zijn zoveel dingen die sneller moesten dan mijn enkel. Vervelend, maar begrijpelijk. Het wachten op het verlossende telefoontje zorgde voor meer stress dan ik verwacht had. Ook omwille dat ik echt last had van mijn enkel.Zo ging een heel rustige wandeling van een klein uurtje juist niet. Te lang, nadien moest ik echt mijn enkel laten rusten en deed hij pijn. Het wachten op mijn operatie was niet gemakkelijk. Verlossend nieuws?…
-
Stormweer in mijn hoofd
Al heel de week is het stevig aan het waaien, met op vrijdag een heuse storm. Stiekem heb ik af en toe dat wel eens graag: eens goed uitwaaien. Natuurlijk mag het wel niet zo erg zijn dat er schade is of gewonden vallen. Maar zo die wind door mijn haren, beetje opboksen of duwtje in de rug…heerlijk toch. Echter dat is buiten. Stormweer, niet enkel buiten Momenteel is het ook storm in mijn hoofd, wat ik minder tof vind. Normaal ben ik heel georganiseerd en gestructureerd. Echter op dit moment lukt het me niet. Door de onzekerheid wanneer mijn operatie doorgaat, is mijn structuur in het honderd aan het…
-
Hoe ik het wachten op mijn operatie overleef.
Begin januari kreeg ik te horen dat mijn voet geopereerd moest worden. Mijn peroneus brevis is gescheurd en niet meer te redden (lees meer hier over: Speciale voet: het verdict). Echter konden ze door de corona crisis nog geen datum vastleggen. Momenteel sta ik dus al iets meer dan een maand op de wachtlijst. Voordien was ik fit en altijd aan het trainen voor een of andere (halve) marathon. Dat ik niet meer kan en mag hardlopen, heb ik me grotendeels bij neergelegd. Echter die conditie opgeven, daar had ik totaal geen zin in. Daarbij is totaal niks doen ook niets voor mij. Ik zou zot worden met gewoon alle…