Adieu 2022, je was heel aanwezig

Een rollercoaster, zo kan ik 2022 het beste omschrijven. Een jaar waarin ik mezelf moest uitvinden en waar ik dingen over mezelf ontdekt heb. het jaar startte al goed met het nieuws dat mijn enkel geopereerd diende te worden. Hoe het me in 2022 vergaan is, lees je nu.

Het nieuws dat ik niet meer ging kunnen hardlopen, sloeg in als een bom. Het zorgde voor onrust in mijn kopje. Daarbij kwam dat de operatie op een wachtlijst stond, wegens achterstand door de pandemie. Die eerste maanden waren echt geen pretje.

Nieuwe liefde

Om mijn vrijgekomen tijd toch wat deftig te kunnen besteden, had ik me ingeschreven voor een avondcursus digitale fotografie. In het begin kwam er veel op me af. Maar langzaamaan begon ik het echt leuk te vinden. Nu vind ik het zo leuk dat ik in september 2023 ga starten aan de academie voor een opleiding van 5 jaar. Wie had dat gedacht? Ik had me nooit als echt artistiek beschouwd. Eerder iemand van logisch en rechtlijnig denken. Fotografie heeft me de wereld op een andere manier leren bekijken. Niet het perfecte mooie plaatje, maar eerder een foto die spreekt dat is mijn doel geworden. (neem zeker een kijkje op mijn insta wandering pictures by linda en binnenkort hier op de site)

Onder het mes

In maart kwam dan het verlossend telefoontje: ik stond ingepland.De vreugde dat ik eindelijk geopereerd ging worden, was na de operatie snel vergaan. Afgezien heb ik die eerste weken. Waar was ik aan begonnen? De revalidatie was echt geen pretje, soms stond ik met tranen in mijn ogen te werken. Ging dit ooit wel goed komen? Vooral omdat ik tijdens mijn revalidatie terug in het gips moest wegens een stomme misstap.

Tijdens mijn revalidatie ben ik beginnen te wandelen. In het begin heel traag en korte stukjes. Stilletjes begon ik verder en verder te geraken. Snelheid bleef nog wel wat achter. Maar toch heb ik heerlijke wandelingen gemaakt en zelfs geklommen en gedaald. Doordat ik veel ging wandelen verliep ineens mijn revalidatie voorspoediger dan verwacht. Het is zelfs zo goed gegaan dat ik terug hakjes kan dragen en ik terug mag joggen.

Oude liefde

20022 heeft me ook teruggebracht bij een oude passie van mij: paardrijden. Hier was ik mee gestopt door een stomme angst om me pijn te doen door te vallen. Omdat ik nu de tijd had, had ik me eens verdiept in mijn angst. Door terug te werken met mijn paarden en bewust te zijn van mijn irreële angst, ben ik terug op de paardenrug gekropen. Ik ben er nog niet helemaal. Toch zo blij dat ik terug gestart ben met paardrijden.

Wat gaat 2023 brengen? Geen flauw idee. Ik ga het allemaal gewoon op me laten afkomen. Terug joggen? Misschien of misschien niet, het zal van de goesting afhangen. Wel ga ik blijven wandelen, paardrijden en foto’s trekken.

Alvast een gelukkig nieuwjaar voor jullie allemaal. Dank je wel om me te volgen en te steunen. De berichtjes hebben me altijd veel deugd gedaan.
Veel kusjes
Linda