Wandelen en mijn enkel, een goed huwelijk?
Het is jullie al misschien opgevallen. Zoniet: ik ben aan het wandelen geslagen. Met als doel eind augustus de wine walk mee te kunnen doen. De kine was enthousiast en ging me hierin begeleiden en de oefeningen erop afstemmen. Het doel is ofwel 8 ofwel 13 km tegen een deftig tempo kunnen wandelen zonder pijn of last.
Maar hoe reageert mijn enkel nu na die paar weekjes met wat meer wandelen? Voorlopig ca va. Ik merk dat hij langzaam sterker wordt en dat mijn tempo van 3 km/u al af en toe naar 4 km/u durft te gaan (wel korte stukjes hoor).
Ook de oefeningen bij de kine gingen heel goed. Zo beging ik terug steun in de enkel te vinden en kan al een drie tellen op 1 been staan. Al merk ik wel dat de beweeglijkheid nog niet helemaal oke is. Zo kan ik bijvoorbeeld bij lunges met mijn rechtervoet vanachter niet diep geraken. Mijn voet plooit niet verder. Het doet geen pijn maar het zit precies vast. Het is zo als een heel straffe elastiek die je niet uitgetrokken krijgt.
Zo ging het allemaal in gestage lijn. Totdat ik eens op een avond ging wandelen met mijn honden, moest uitwijken…en struikelde over een steentje dat op de stoep lag. Nu struikelen is een groot woord. Mijn voet wou omslaan, ging die kant uit…en bleef haperen. Tja het vastzetten heeft dan toch iets geholpen.
Veel pijn had ik niet. Maar ik merkte dat hij toch wel wat geraakt was. Ook ging het bij de kine terug wat slechter. De angst dat ik iets verkeerd gedaan had, begon toch op te spelen. Laat het alsjeblieft niet waar zijn he…
Gelukkig was het maar van korte duur. Na wat rust te nemen, ging het terug beter. Het wandelen kon terug opgestart worden. Al doe ik tegenwoordig mijn hoge wandelschoenen aan, die geven me toch iets meer steun (al zit het in het kopje).
Liefs Linda
