Opnieuw op weg naar Eindhoven #3

Zondag mijn laatste lange trage duurloop gelopen. Alle ‘echte’ trainingen zitten hiermee op. Nu rest me enkel nog zorgen voor voldoende rust en af en toe wat trainingsprikkels, zodat ik fris en monter aan de start kan staan. Maar laten we nog even terugblikken op voorbije trainingen. Liep alles van een leien dakje of was het weer typisch mij?

Wat hadden jullie gedacht: natuurlijk maak ik weer iets mee. De eerstvolgende lange training (29 km) begon goed. Maar dan was er een betonrand en een voet die ineens besloot om zich erbij neer te leggen…Gevolg: pijn. Het was mijn slechte sudeck voet, altijd al gevaarlijk en een probleem. Vooral: is het erg of niet? Dit kan ik meestal niet goed inschatten omwille dat hij soms constant pijn doen. Nu kon ik er wel niet meer op wandelen. Had ik iets geraakt? De schrik sloeg wel toe. Gelukkig hadden we de 112-app (stonden in de middle of nowhere) en zo kon ik weer naar het ziekenhuis.

Een kleine tip tussendoor: die app is echt geweldig. We moesten totaal geen moeite doen om te vertellen waar we zaten. Ze zagen dat direct. Als je veel in afgelegen gebied loopt, raad ik het echt aan om deze te installeren.

Gelukkig viel het al bij al mee: ligamenten wel wat geraakt (beetje verstuikt dus). Maar een steunverband, wat rust en ijs zou al veel oplossen. Door mijn sudeck deed het gewoon veel meer pijn (volgens de dokter toch). Vanaf dat het lukte en niet teveel pijn deed, mocht ik zelfs terug starten met lopen.

De eerste trainingen waren nog voorzichtig, voet was voelbaar maar niet al te pijnlijk. Zo ik me nog es wagen om richting de 30 km te gaan?

Die zondag gestart met het idee: rustig lopen en wandelen waar nodig (oneven weg met veel steentjes bv of stom zand) en gewoon zien hoe ver we geraken. We hadden via fietsknooppunten een mooie route uitgestippeld, wat meestal goed lukte. Echter nu liepen we toch verkeerd. Geen idee hoe we dat gelapt hebben. De 30 hebben we niet gehaald, wel de 29 dus bijna goed he. Door het rustig lopen en kleine stukjes wandelen is mijn hartslag wel heel de tijd schoon binnen de grens gebleven. Zelfs aan de onderkant van mijn zone.

En zo komen we aan de training van afgelopen zondag: nu wou ik toch graag de grens van 30 km halen. Wel heb ik mezelf ook nog een andere grens opgelegd. Mijn lange duurlopen mogen maar maximaal tussen de 4u en 4u30 duren. Ik merk dat die tijd me meestal nog lukt om vlot te herstellen. Bijkomend nadeel wel: mijn menstruatie was net gestart en mijn ervaring verteld dat ik dan iets trager ben en mijn benen worden precies sneller zwaarder.

Het begon al goed: weer een nummer gemist. Gelukkig zaten we nog op bekend terrein en wisten we hoe we aan de volgende nummers moesten geraken om terug op koers te zitten. Tempo en gevoel zat goed, misschien iets te goed. Toch maar es een blik werpen op die hartslag: ai begon al iets te hoog te worden. Toch maar wat gas terug en zorgen dat ik vlot kon blijven babbelen. Het is een training he (lang en traag). Dat rap mag binnen twee weken wel.

Eten en drinken onderweg heb ik nu ook wel deftig onder de knie en weet wanneer ik mijn gels moet gebruiken. De maag heeft ook genoeg training gekregen, dus die zal ook geen probleem meer geven.

Enkel ga ik blij zijn dat er geen auto’s en andere weggebruikers zijn tijdens de marathon. Echt, op een bepaald stuk was het zo druk. De auto’s scheurden langs ondanks dat we echt bijna in de kant sprongen (mijn man heeft zelfs tik van spiegel gehad). Dan ineens kwamen er nog een boel koetsen aan..en wielertoeristen en gewone fietsers. Op een bepaald moment heb ik de schrik van mijn leven gehad. Het schol echt bijna niks, als ik niet achter die boom gesprongen was, waren we aangereden. Nooit loop ik daar nog.

Gevolg van dat spannend stuk: bibber op het lijf en hartslag veel te hoog. Gelukkig was daar een steile brug en die gingen we maar rustig opwandelen om te bekomen. Nadien liep het niet meer zo lekker.

31 km in 4u15, dik tevreden met dit resultaat. Nu gaan de beentjes omhoog en krijgen ze hun welverdiende rust. Nu ja, relatieve rust. 2 weken taperen en dan is het zover: De marathon van Eindhoven…die officieel doorgaat, whoohoo.

Groetjes
Linda