Help, mijn hormonen zijn op hol

De peri-menopauze of de overgang…what’s in a name. Voor mij zou deze fase beter betekenen; een hormonale rollercoaster. Ik dacht dat het allemaal wel ging meevallen. Zo stak ik ook vele symptomen op andere dingen. Ik, in de overgang, nee dat kan niet. Ik ben nog niet zo oud. Ouder worden vind ik al lastig en nu komt dit er nog bij.

Neem nu bijvoorbeeld mijn gemoedstoestand: wisselvalliger dan het weer. Van “het kan me allemaal niks meer schelen” tot onverwachte tranenstromen om de kleinste dingen. En dan die woedeaanvallen! Onredelijk boos worden om iets futiels, zoals Mario die de keuken niet netjes achterlaat. De reden voor de tranen met tuiten of de woede aanval, is er meestal niet echt. Ik kan het niet echt duiden waarvoor ik ween of boos ben. De emotie overvalt me echt. Zo is er het ene moment niets aan de hand, ik lees of hoor iets stoms en hup daar zijn de traantjes

Die stemmingswisselingen verklaarde ik in het begin doordat ik tegenwoordig niet altijd meer goed kan slapen. Ofwel val ik als een blok in slaap, maar word ik ’s nachts om de haverklap wakker. Ofwel ik kan gewoon niet inslapen. Hondsmoe ben ik. Overdag is het soms overleven.

En dan mijn lichaam dat niet meer wil doen wat ik wil. Stijfheid in mijn gewrichten, spierpijn… zelfs mijn veters strikken is een opgave geworden. Natuurlijk was mijn eerste gedachte: tja niet moeilijk, je hebt door je enkeloperatie een tijdje niets gedaan. Toch ben ik nu al een tijdje terug aan het bewegen, maar niets helpt percies.

En mijn menstruatie? Onregelmatig als wat. De ene keer duurt mijn menstruatie drie dagen, de andere keer twee weken. Vroeger was ik redelijk regelmatig, ik wist wannieer ik ze ongeveer mocht verwacnten. En nu? Dan komen ze na twee weken, dan duurt het een maand…En dan ineens twee maanden niks. Chaos!

Toen ik op instagram frustratie postjes plaatste, kreeg ik een berichtje van een mede-blogster Nicky (neem zeker eens een kijkje op haar blog). In haar berichtje beschreef ze haar zoektocht en vertelde ze over haar ervaringen met hormoonsubstitutietherapie (HST). Dit zette me aan het denken. Want eerlijk is eerlijk: ik had mezelf al voorgenomen om “gewoon” door deze periode heen te bikkelen.

Daarom besloten om toch maar een afspraak met de huisarts te maken. Na een goed gesprek besloten we om te starten met een lichte hormoontherapie. Want afzien is nergens voor nodig! En wat blijkt? Sommige klachten, zoals die stijfheid, had ik helemaal niet gelinkt aan de overgang.

De overgang is een uitdaging. Eentje wat spijtig genoeg nog veel in stilte en in je eentje wordt aangegaan. Wat niet nodig is, het hoort nu eenmaal bij het leven. Laten we dit normaal maken en erover praten. Laten we de overgang normaal maken. Zodat we elkaar kunnen steunen en tips delen. Want samen komen we er wel

P.S.: Deel gerust je eigen ervaringen in de comments. We kunnen elkaar inspireren en tips geven!